1994 ರಲ್ಲಿ, ಕೇವಲ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಮಗುವಾಗಿದ್ದಾಗ, ಮುಂಬೈನ ಮಂಖುರ್ದ್‌ನಲ್ಲಿ ಆದಿತ್ಯ ಚಾರೆಗಾಂವ್ಕರ್ ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟರು. ಅವರ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳು ಮಸುಕಾಗಿದ್ದರೂ, ಅವರನ್ನು “ಸನ್ನಿ” ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಎಂಬುದು ಅವರಿಗೆ ನೆನಪಿದೆ. ಅಜ್ಜಿಯ ನೆನಪುಗಳು ಇನ್ನೂ ಹಸಿರಾಗಿವೆ, ಆದರೆ ಅವರ ಪೋಷಕರ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ನೆನಪುಗಳಿಲ್ಲ. ಕಾಣೆಯಾದ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಕನಸು ಹೊತ್ತು, ಈಗ 34 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನ ಆದಿತ್ಯ, ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಪಣತೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.
ಪೊಲೀಸರ ಸಹಾಯ ಕೋರಿರುವ ಆದಿತ್ಯ, ಕಾಣೆಯಾದ ಮಕ್ಕಳ ವಿಭಾಗದ ಶರ್ಮಿಳಾ ಸಹಸ್ರಬುದ್ಧೆ ಅವರನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ ಅವರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಂತೆ, ತಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ಸುಳಿವುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಮಂಖುರ್ದ್‌ನ ಮಕ್ಕಳ ಸಹಾಯ ಸಂಘದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ಇದ್ದ ನೆನಪು ಅವರಿಗಿದೆ. ನಂತರ ಪುಣೆಯ ಎಸ್‌ಒಎಸ್ ಮಕ್ಕಳ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ 13 ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಬೆಳೆದರು. ಶಿಕ್ಷಣದ ನಂತರ, ಸಮಾಜ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರು.
ಕಾಣೆಯಾದ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದು ಆದಿತ್ಯ ಅವರ ಮುಖ್ಯ ಗುರಿಯಾಗಿದೆ. “ಯಾವುದೇ ಮಗು ಅನಾಥವಾಗಬಾರದು” ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕಳೆದ 13 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಮಕ್ಕಳ ರಕ್ಷಣಾ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಸರ್ಕಾರಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಮತ್ತು ತನಿಖಾ ತಂಡಗಳ ಕಾರ್ಯವೈಖರಿಯಿಂದ ಅವರು ನಿರಾಶೆಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಕಾಣೆಯಾದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಅವರ ಕುಟುಂಬಗಳೊಂದಿಗೆ ಒಂದುಗೂಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಅವರು ವಿಫಲರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅವರು ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಡುತ್ತಾರೆ.
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ, ಎನ್‌ಜಿಒ ಒಂದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಬಾಲ್ಯದ ಛಾಯಾಚಿತ್ರ ಲಭ್ಯವಾಗಿದೆ. ಈ ಫೋಟೋವನ್ನು ನೋಡಿದ ಯಾರಾದರೂ ತಮ್ಮನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಸಂಪರ್ಕಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಭರವಸೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ, ಆದಿತ್ಯ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಅಜೀಂ ಪ್ರೇಮ್‌ಜಿ ಫೌಂಡೇಶನ್‌ನಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. “ಸನ್ನಿ” ತನ್ನ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಹುಡುಕುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗುತ್ತಾನೆಯೇ ಎಂದು ಕಾದು ನೋಡಬೇಕಿದೆ.
Loading ...