ಗೃಹ ಹಿಂಸಾಚಾರದ ಆರೋಪ ಹೊತ್ತ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರು ಸಂತ್ರಸ್ತೆಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ, ಅವರನ್ನು ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಮೊಕದ್ದಮೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಶುಕ್ರವಾರ ಹೇಳಿದೆ.
“ಕೌಟುಂಬಿಕ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ, ದೂರುದಾರರು ಆರೋಪಿಯ ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಸಿಲುಕಿಸುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿ ಇರುತ್ತದೆ. ದೂರುದಾರರ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬರದ ಮತ್ತು ಮೂಕ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಾಗಿ ಉಳಿಯುವವರನ್ನು ಸಹ ಆರೋಪಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅವರು ಯಾವುದೇ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಕೃತ್ಯವನ್ನು ಮಾಡದ ಹೊರತು, ಅದನ್ನು ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಕೃತ್ಯವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗದು” ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಹೇಳಿದೆ.
ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ಬಿ.ವಿ. ನಾಗರತ್ನ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ಎನ್. ಕೋಟೇಶ್ವರ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಪೀಠವು, ಗೃಹ ಹಿಂಸಾಚಾರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ, ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಮಟ್ಟಿಗೆ, ಪ್ರತಿ ಆರೋಪಿ ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರ ವಿರುದ್ಧ ದೂರು ಮತ್ತು ಆರೋಪಗಳು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ಪುನರುಚ್ಚರಿಸಿದೆ.
“ಕೆಲವು ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ, ಸಂಬಂಧಿಕರ ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರು ಸಂತ್ರಸ್ತರ ಹಿಂಸಾಚಾರವನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಬಹುದು ಮತ್ತು ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗದಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ಇದರರ್ಥ ಅವರು ಗೃಹ ಹಿಂಸಾಚಾರದ ಅಪರಾಧಿಗಳು ಎಂದಲ್ಲ” ಎಂದು ಪೀಠ ಹೇಳಿದೆ.
ಗೃಹ ಹಿಂಸಾಚಾರದ ನೈಜ ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಯಿಂದ ನಿರ್ವಹಿಸಬೇಕು ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಒತ್ತಿ ಹೇಳಿದೆ. ಅಪರಾಧವು ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಗಳ ಒಳಗೆ ನಡೆಯುವುದರಿಂದ ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಡೊಮೇನ್‌ನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದಿರುವುದರಿಂದ, ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಸಾಕ್ಷ್ಯವು ಸುಲಭವಾಗಿ ಲಭ್ಯವಾಗದಿರಬಹುದು ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಗಮನಿಸಿದೆ.
ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಭಾರತೀಯ ದಂಡ ಸಂಹಿತೆಯ ಸೆಕ್ಷನ್ 498A ಮತ್ತು 506 ಮತ್ತು ವರದಕ್ಷಿಣೆ ನಿಷೇಧ ಕಾಯ್ದೆ, 1961 ರ ಸೆಕ್ಷನ್ 3 ಮತ್ತು 4 ರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿನ ಪ್ರಕರಣಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಅರ್ಜಿಯ ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದೆ. ತೆಲಂಗಾಣ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ಈ ಹಿಂದೆ ಮುಖ್ಯ ಆರೋಪಿಯ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ ಮತ್ತು ಸೋದರ ಸಂಬಂಧಿಯ ವಿರುದ್ಧದ ಪ್ರಕರಣ ರದ್ದುಗೊಳಿಸಲು ನಿರಾಕರಿಸಿತ್ತು.
Loading ...
